Have We Really Love Part 8 [The End]

....by Ladymoon


Shinhyung : He was abandoned by his mother. And he’s dying alone before the age of 30. I cant’ let that happen. Don’t stop me. I’ll stay by his side. No one can tear us apart.
ชินยุง – เขาถูกแม่ทอดทิ้งตั้งแต่เด็ก แถมยังต้องมาตายอย่างโดดเดี่ยวทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึง 30 ฉันยอมให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ พี่อย่าห้ามฉันเลย ฉันจะอยู่เคียงข้างเขา ไม่มีใครมาแยกเราได้

Shinhyung decided to marry Jaeho, though no one around her agree with her decision. Even Jaeho himself was disagreed. He don’t want her to suffer after his death. But in his heart, he really need her. He have to fight with his fear. Fear that he will hurt Shinhyung again. And fear that he will lose her. If she isn’t by his side, he cannot fight with his illness alone.
ชินยุงยืนกรานที่จะแต่งงานกับแจโฮ ถึงแม้คนรอบข้างจะไม่มีใครเห็นด้วยก็ตาม แม้กระทั่งตัวแจโฮเอง เขาไม่ต้องการให้เธอต้องทุกข์ทรมานเมื่อเขาตายจากไป ทั้งๆ ที่ใจของเขาต้องการเธอเหลือเกิน เขากำลังอยู่ในความหวาดกลัว ใจหนึ่งก็กลัวว่าชินยุงจะต้องเจ็บปวดเพราะเขา แต่อีกใจก็กลัวที่จะต้องเสียเธอไป ถ้าเธอไม่อยู่ข้างเขา เขาคงไม่อาจต่อสู้กับโรคร้ายเพียงลำพังได้

Shinhyung : Are you afraid I won’t be able to get over you after you gone? I’ll live with the memories of you after you’re gone. I’ll live with the memories of you trying to live for me. The memories of being happy with you.
ชินยุง – เธอกลัวว่าฉันจะทำใจไม่ได้เมื่อเธอจากไปใช่มั้ย เมื่อเธอจากไปฉันจะอยู่กับความทรงจำของเธอ ฉันจะอยู่กับความทรงจำที่เธอพยายามมีชีวิตอยู่เพื่อฉัน ความทรงจำที่ได้อยู่อย่างมีความสุขกับเธอ

Jaeho : I don’t want to die. I know it’s too much to ask but will you stay by my side? The day will come when it’ll be difficult. You might want to leave to avoid seeing me in pain. But please don’t leave. I can’t do it alone. Help me. I love you.
แจโฮ – ผมยังไม่อยากตาย ผมรู้ว่าอาจขอมากเกินไป แต่คุณจะอยู่เคียงข้างผมได้มั้ย วันนั้นต้องมาถึงแน่ วันที่แสนทุกข์ทรมาน คุณคงอยากทิ้งผมไปเพราะไม่อาจทนดูผมเจ็บปวด แต่ได้โปรดอย่าทิ้งผมไป ผมต่อสู้คนเดียวไม่ไหว ช่วยผมด้วยนะ ผมรักคุณ

Jaeho : I want to live. I can’t give up. I want to be with Shinhyung. I thought love meant that I should spare her from more misery. I want to try my best with the woman I love. She’s foolish. She is happy only by my side.
แจโฮ – ผมอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ผมยอมแพ้ไม่ได้ ผมอยากอยู่กับชินยุง ผมคิดว่าความรักหมายถึงการปกป้องเธอจากความทุกข์ทรมาน ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อผู้หญิงที่ผมรัก เธอช่างโง่นัก เธอจะมีความสุขเมื่อได้อยู่ข้างกายผมเท่านั้น

Haeja : Jaeho…You have to live a long life. You must be with her for a long, long time. Can you promise me?
Jaeho : I promise.
แฮจา – แจโฮ...เธอต้องอยู่ให้นานๆ นะ ต้องอยู่กับชินยุงให้นานๆ สัญญากับฉันได้มั้ย
แจโฮ – ผมสัญญาครับ

When realized that no one can stop Shinhyung, Haeja, Shinhyung’s mother, decided to let them marry. Jaeho promised with everyone that he will do his best for Shinhyung. So Shinhyung and Jaeho married. Even Jaeho try his best but he cannot overcome his illness. He can survived several times only because his love with Shinhyung. But his conditions get worse each day. His eyes cannot see clearly. His ears cannot hear clearly. He know well that his times running out.
เมื่อไม่อาจทัดทานได้ แฮจา แม่ของชินยุงตัดสินใจยอมให้เธอแต่งงานกับแจโฮ แจโฮรับปากกับทุกคนว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อชินยุง ในที่สุดแจโฮกับชินยุงก็ได้แต่งงานกัน แต่ถึงแจโฮจะพยายามมากเท่าไหร่ ก็ไม่อาจสู้กับโรคร้ายที่รุมเร้าอยู่ได้ เขารอดพ้นความตายมาได้เพราะกำลังใจจากชินยุง แต่สภาพร่างกายของเขากำลังย่ำแย่ลงทุกวัน ดวงตาของเขาเริ่มพร่ามัว หูเริ่มไม่ได้ยินเสียง เขารู้ว่าเวลาของเขาใกล้หมดลงแล้ว

Jaeho : I guess I haven’t got much time now. Tell me, so I can prepare. How much time do I have?
Jang Yun : Not long…about 3 months.
Jaeho : Shinhyung doesn’t know, does she?
Jang Yun : I couldn’t tell her.
Jaeho : Don’t tell her. I’ll do it.
แจโฮ – ผมว่าตอนนี้ผมคงเหลือเวลาไม่มากแล้ว บอกผมมาเถอะ ผมจะได้เตรียมใจ ผมเหลือเวลาอีกแค่ไหน
จางยุน – ไม่นานนัก...ประมาณ 3 เดือน
แจโฮ – ชินยุงยังไม่รู้ใช่มั้ยครับ
จางยุน – ฉันไม่กล้าบอกเธอ
แจโฮ – ไม่ต้องบอกเธอครับ ผมจะบอกเอง

Jang Yun : You’ll have difficult time walking straight. You’ll lose your sense of equilibrium. Your inner ear directly effect your equilibrium. I think your condition is not critical because the cancer hasn’t reach your spine. Some patients cannot sit if it spreads to the spine.
จางยุน – คุณอาจมีปัญหาเรื่องการเดิน คุณจะสูญเสียการทรงตัว หูชั้นในของคุณส่งผลโดยตรงกับการทรงตัว ฉันคิดว่าอาการของคุณยังไม่ถึงขั้นวิกฤต เพราะมะเร็งไม่ได้ลามไปจนถึงกระดูกสันหลัง คนไข้บางคนนั่งไม่ได้ด้วยซ้ำถ้ามะเร็งลามไปถึงกระดูกสันหลัง

When Shinhyung got the news that there is no hope anymore for Jaeho, she cannot get it. She always believe that Jaeho will be better, he can be cured. He can live with her for a very long, long time. She believed in power of her love. But that is impossible. The crucial truth attacked her. Jaeho is going to left her soon.
เมื่อชินยุงรู้ว่าแจโฮหมดหวังแล้ว เธอทำใจยอมรับมันไม่ได้ เธอคิดมาตลอดว่าแจโฮยังมีหวัง เขาต้องหาย ต้องอยู่กับเธอไปอีกนาน เธอเชื่อเสมอว่าความรักของเธอจะเอาชนะโรคร้ายนี้ได้ แต่มันไม่จริงเลย ตอนนี้ความจริงอันโหดร้ายกำลังจู่โจมเธอ แจโฮกำลังจะจากเธอไปแล้วจริงๆ

Jaeho : Are you afraid?
Shinhyung : I shoudn’t be weak. We don’t have much time. You’re handling this well, but I’m such a fool. I don’t seem to be able to keep my composure.
Jaeho : You chose to spend my final moments together. I’m by your side as you wanted. We can touch and talk to each other. Let’s not foolishly waste our time together. Don’t worry, I’ll wake up as if nothing happened and tell you that I love you.
แจโฮ – คุณกลัวใช่มั้ย
ชินยุง – ฉันไม่ควรอ่อนแอ เรามีเวลาเหลือไม่มากแล้ว เธอรับมือกับมันได้ดี แต่ฉันสิกลับทำตัวงี่เง่า ฉันกลับเป็นฝ่ายที่ทำใจไม่ได้
แจโฮ – คุณเลือกที่จะใช้เวลาช่วงสุดท้ายของผมด้วยกัน ผมอยู่ข้างๆ คุณอย่างที่คุณต้องการแล้ว เราได้สัมผัสกัน พูดคุยกัน อย่าเสียเวลาของเราไปเปล่าๆ แบบนี้เลยนะ อย่าห่วงไปเลย ผมจะตื่นขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบอกคุณว่าผมรักคุณ

Shinhyung : He’s endured another anguish day, all for me…
ชินยุง – เขาต้องทนทรมานผ่านไปอีกวัน ทั้งหมดก็เพื่อฉัน...

Shinhyung is watching Jaeho fight bravely with his illness to live with her as long as he can. His ears cannot hear her voice anymore. His eyes cannot see her face anymore. She know by her heart that in this situation she have to gain her strength. Their times nearly run out. Jaeho is fighting for her and she will fight for him as well.
ชินยุงเฝ้ามองแจโฮต่อสู้กับโรคร้ายอย่างกล้าหาญเพื่อยื้อเวลาอยู่กับเธอให้นานที่สุด ตอนนี้หูของแจโฮไม่ได้ยินเสียงของเธออีกแล้ว ดวงตาของเขาก็ไม่อาจมองเห็นใบหน้าของเธอได้อีก เธอรู้ดีว่าในเวลาเช่นนี้เธอต้องเข้มแข็ง เวลาของเขากับเธอใกล้หมดลงเต็มที แจโฮต่อสู้เพื่อเธอ เธอก็จะต่อสู้เพื่อเขาเช่นกัน

Byung Kook : Love and marriage doesn’t mean you’ll only experience comfort and happiness. You’ll also experience pain and agony which are crucial parts of love and marriage. Life can’t always be good. I think you and Jaeho are leading a proper life because you’re not giving up during the tough times. You don’t doubt your love for each other.
ยุงกุ๊ก – ความรักและการแต่งงานไม่ได้หมายถึงการพบความสุขเพียงแค่นั้น ลูกยังต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตรักและการแต่งงาน ชีวิตมันไม่ดีเสมอไปหรอกนะ พ่อคิดว่าลูกกับแจโฮใช้ชีวิตอย่างถูกต้องดีแล้ว เพราะพวกลูกไม่ยอมแพ้ในเวลาที่ลำบากที่สุด ลูกไม่เคยลังเลในความรักที่มีให้แก่กัน

Jaeho : I wish I could see your face.
Shinhyung : I’m happy that we’re together holding hands.
Jaeho : I think God loves me a lot. He taught me a lot. I never knew that seeing your face and hearing your voice could be so precious. You know that I love you very much, don’t you?
Shinhyung : I know.
Jaeho : That’s all I need to know. I want to sleep. I want to see you in my dream and hear your voice. I’m tired, I want to sleep.
Shinhyung : See you in the morning.
Jaeho : See you in the morning.
แจโฮ – ผมอยากมองเห็นหน้าของคุณจัง
ชินยุง – ฉันมีความสุขแล้วที่เราได้จับมือกันไว้แบบนี้
แจโฮ – ผมคิดว่าพระเจ้าต้องรักผมมากแน่ๆ ทรงสอนผมตั้งมากมาย ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การได้เห็นหน้าของคุณ ได้ยินเสียงคุณ มันจะมีค่ามากมายขนาดนี้ คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมรักคุณมาก
ชินยุง – ฉันรู้จ้ะ
แจโฮ – ผมอยากรู้แค่นั้นแหละ ผมอยากหลับแล้ว ผมอยากเห็นหน้าคุณในความฝัน อยากได้ยินเสียงของคุณ ผมเหนื่อยจัง ผมอยากหลับแล้ว
ชินยุง – งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้านะ
แจโฮ – เจอกันพรุ่งนี้เช้าจ้ะ

Shinhyung cannot sleep, she staring his peaceful face as if he is in a nice sweet dream. His face looks peaceful and happy. No pains can hurt him anymore.
ชินยุงไม่อาจหลับตาลงได้ เธอเฝ้ามองใบหน้าของแจโฮที่หลับอย่างสงบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า ใบหน้านั้นเหมือนกำลังมีความสุขอยู่ในความฝันของเขา ใบหน้าของเขาดูสงบนิ่งและมีความสุข ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ มาทำร้ายเขาได้อีกต่อไป

Shinhyung : It’s past 10.00 in the morning. Jaeho not getting up. But I won’t wake him. I pray he’ll wake up in a much better place. I won’t wake him.
ชินยุง – สิบโมงเช้าแล้ว แต่แจโฮยังไม่ตื่น ฉันจะไม่ปลุกเขาหรอก ฉันภาวนาให้เขาตื่นขึ้นมาในที่ๆ ดีกว่านี้ ฉันจะไม่ปลุกเขาอีกแล้ว...

..............the end..........

Have We Really Love Part 7

...by Ladymoon

Jinsook : He may be with you physically, but his heart will never be yours.
จินซุก – ตัวเขาอาจอยู่กับเธอ แต่ใจเขาไม่เคยเป็นของเธอ

Jaeho started to realize there is something wrong with his health. He sometimes feel headache and dizzy, his legs feel weak and can’t walk. But he don’t care, he live like a robot by Hyunsoo’s side. Doctor Jang Yun tried to contact with Jaeho after she saw his physical check up result. But she cannot reach him. She had no choice, but talked with Kiljin about this.
แจโฮเริ่มรู้สึกว่าร่างกายของเขามีอะไรผิดปกติ เขาปวดหัวแล้วก็ตาลายบ่อยๆ แข้งขาเริ่มอ่อนแรง แต่เขาไม่ใส่ใจกับมัน เขาอยู่กับฮุนซูเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้วิญญาณ คุณหมอจางยุนพยายามติดต่อแจโฮหลังจากได้ดูผลการตรวจร่างกายของเขา แต่เธอติดต่อเขาไม่ได้จึงตัดสินใจไปพบคิลจิน

Kiljin : How serious is it? What’s wrong with him? Is it serious?
Jang Yun : Yes, it is. The tumor’s spreading fast. It’s already metastasized.
Kiljin : I can’t believe it. How can he not have known?
Jang Yun : Because the symptoms are very subtle. His youth is part of the reason for not discovering it earlier. I’m sure he experienced some headache and dizziness.
Kiljin : There’s no hope?
Jang Yun : I can’t guarantee it. I came to you because I can’t get in touch with Mr.Kang.
คิลจิน – มันร้ายแรงแค่ไหน เกิดอะไรขึ้นกับเขา อาการหนักมากใช่มั้ย
จางยุน – ใช่ เชื้อมะเร็งลามไปเร็วมาก มันขยายใหญ่แล้วด้วย
คิลจิน – ไม่อยากเชื่อเลย ทำไมเขาถึงไม่รู้ตัวเลย
จางยุน – เพราะมีอาการแสดงออกน้อย การที่เขาอายุยังน้อยก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ไม่เคยตรวจพบก่อนหน้านี้ ฉันแน่ใจว่าเขาต้องรู้สึกปวดหัวและตาลายแน่ๆ
คิลจิน – ไม่มีหวังเลยหรือ
จางยุน – ฉันรับประกันไม่ได้หรอก ที่ฉันมาหาคุณเพราะฉันติดต่อเขาไม่ได้

Kiljin : Jaeho…he’s very ill.
คิลจิน – แจโฮน่ะ ป่วยหนักมาก

Kiljin made his decision to tell Hyunsoo about Jaeho’s illness.
คิลจินตัดสินใจเล่าอาการป่วยของแจโฮให้ฮุนซูรับรู้เพื่อให้เธอพาเขาไปหาหมอ

Hyunsoo : How’s his condition?
Jang Yun : He needs chemotherapy and radiation. It’s inoperable. Some doctors might says he’s got 3-6 months to live but I disagree. As long as a patient try hard, he can live a long life. The most important thing is his attitude and his will to live.
ฮุนซู – อาการของเขาเป็นยังไงบ้างคะ
จางยุน – เขาต้องมาทำคีโมและฉายแสง อาการแบบนี้ผ่าตัดไม่ได้ หมอคนอื่นอาจบอกว่าเขาเหลือเวลาแค่ 3-6 เดือน แต่ฉันไม่เห็นด้วยหรอกนะ ตราบใดที่คนไข้มีความพยายาม เขาก็จะอยู่ได้อีกนาน สิ่งสำคัญที่สุดก็คือเขาต้องอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป


Now, Jaeho clearly know that he has got brain tumor. But he don’t have his will to live anymore. He don’t want any treatment. Hyunsoo feel desperate, she don’t’ know how to save his life. Finally, she realized that her love going to kill him. If she is Shinhyung, he mustn’t act like this.
ในที่สุดแจโฮก็รู้แล้วว่าเขาเป็นโรคร้าย แต่เขาไม่มีกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป เขาจึงไม่ยอมรับการรักษา ตอนนี้ฮุนซูรู้สึกอับจนหนทาง เธอไม่รู้แล้วว่าควรทำยังไงดีถึงจะรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ได้ เธอเริ่มรู้แล้วว่าความรักของเธอกำลังทำลายเขา ถ้าเธอเป็นชินยุง เขาคงไม่หมดอาลัยตายอยากเช่นนี้

Hyunsoo : If I can’t save him, who can?
ฮุนซู – ถ้าฉันช่วยเขาไม่ได้ แล้วใครจะช่วยได้ล่ะ

Jaeho : Will I be cured after treatment. If she says it’s curable, I’ll go. I’ve been thinking it over. Why did I get sick? Because I’ve done nothing good in my life and God punishing me or he abandoned me because I’m unforgivable. Fine, I’ll accept it. There’s no hope for me
แจโฮ – รักษาแล้วมันจะหายหรือไง ถ้าหมอบอกว่ารักษาได้ ฉันก็จะไป ฉันมาคิดดูแล้ว ทำไมฉันถึงได้ป่วย คงเพราะชั่วชีวิตนี้ฉันไม่เคยทำเรื่องดีๆ พระเจ้าก็เลยลงโทษฉัน ทรงทอดทิ้งฉัน เพราะความผิดของฉันคงเกินอภัยให้ได้ งั้นก็ได้ ฉันจะยอมรับมัน ไม่มีหวังสำหรับฉันอีกแล้ว

Jaeho : I don’t want to live anymore, I want to die soon.
แจโฮ – ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว ฉันอยากตายเร็วๆ

Hyunsoo – I think things would go well as long as he’s by my side. I didn’t want much. I just wanted to share laughs together. And do the things that couples do.
He lived a hard life, and I want to help him. But I couldn’t because there was nothing he wanted from me.
ฮุนซู – ฉันคิดว่าอะไรๆ คงไปได้ดีตราบใดที่เขาอยู่ข้างกายฉัน ฉันไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้ ฉันแค่อยากหัวเราะกับเขา ทำสิ่งที่คู่รักเขาทำกัน เขามีชีวิตที่ลำบากเหลือเกิน ฉันแค่อยากจะช่วยเขา แต่ฉันกลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาไม่ต้องการอะไรจากฉัน


There is only way out, Hyunsoo have to give up with Jaeho. She gave up and sent Jaeho back to Shinhyung. But may be it’s his way to revenge on her. He don’t want Shinhyung, he need Hyunsoo. He want her by his side and let her see him die in front of her.
มีเพียงทางเดียวเท่านั้น ฮุนซูยอมส่งคืนแจโฮให้แก่ชินยุง แต่นี่อาจเป็นการแก้แค้นของแจโฮ เขาไม่ต้องการชินยุง เขาต้องการให้ฮุนซูอยู่ใกล้ๆ และคอยดูเขาตายไปทีละน้อย

Jaeho – Get out. Didn’t you hear me I said to get out. Listen to me carefully, don’t come back. I’m telling you, this is all useless. I won’t see the doctor. I don’t want to live. I’m tired of living. Leave me alone.
Shinhyung – OK. May be I can’t save your life but may be you can save mine. I’ll die if I can’t see you. Stay by my side and save my life.
แจโฮ - ออกไป ไม่ได้ยินหรือผมบอกให้ออกไป ฟังผมให้ดีๆ นะ อย่ามาที่นี่อีก ผมบอกคุณแล้วว่ามันไม่มีประโยชน์ ผมไม่ไปหาหมอหรอก ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ผมเหนื่อยแล้ว เลิกยุ่งกับผมซะที
ชินยุง – งั้นก็ได้ ฉันอาจช่วยชีวิตเธอไม่ได้ แต่เธอช่วยชีวิตฉันได้ ฉันต้องตายแน่ถ้าไม่ได้เห็นเธอ ช่วยอยู่ข้างๆ กายฉัน ช่วยให้ฉันอยู่ต่อไปได้มั้ย

Shinhyung decided to resign from her job. She know by her heart that everyone have to oppose her decision. But she just want to be by Jaeho’s side and get through this with him.
ชินยุงตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาดูแลแจโฮ เธอรู้ดีว่าทุกคนต้องไม่เห็นด้วย แต่เธอแค่อยากอยู่ใกล้ๆ เขาในเวลาเช่นนี้เท่านั้น

Kiljin – Must you ruin your life because of him? Just forget him. That will be best for you as well as for him.
Shinhyung – I want to see him, I want to be by his side
คิลจิน – เธอจะทำลายชีวิตตัวเองเพราะเขางั้นหรือ ลืมเขาซะเถอะ นั่นดีที่สุดแล้วสำหรับเธอและเขา
ชินยุง - ฉันแค่อยากเห็นหน้าเขา อยากอยู่ข้างๆ เขา

Jaeho : I want to die.
แจโฮ – ผมอยากตาย

Jaeho feel heartbreaking when he think about his death, if he die and have to left Shinhyung facing it alone. He know that she’ll be heartbreaking and suffering. He don’t want her to come back to him. There’s no hope for him.
แจโฮเจ็บปวดใจเมื่อนึกว่าถ้าเขาตายไปแล้วทิ้งชินยุงเอาไว้ลำพัง เขารู้ดีว่าเธอต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมาน เขาจึงไม่อยากให้เธอกลับมาอยู่กับเขาอีก ตอนนี้เขาสิ้นหวังแล้ว

Jaeho : If I had an ounce of hope I would hang on to you. I’m afraid of being alone. I can’t sleep because I’m afraid I won’t wake up. What if I won’t wake up one day? What will you do then? I don’t want to put you through that.
แจโฮ – ถ้ามีหวังเพียงสักนิด ผมจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่ ผมกลัวการต้องอยู่คนเดียว ผมนอนไม่หลับเพราะกลัวว่าจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก ถ้าวันหนึ่งผมไม่ตื่นขึ้นมาล่ะ ถึงตอนนั้นคุณจะทำยังไง ผมไม่อยากให้คุณต้องมาเจอเรื่องแบบนั้น

Shinhyung : Do you really want to die? Fine, go ahead, but we’ll die together.
ชินยุง – เธออยากตายนักใช่มั้ย งั้นก็ได้ งั้นเรามาตายพร้อมกัน

Shinhyung already made her decision that she’ll never left him whatever happen. She knew that he really don’t want to die. But his unbearable pains made him want to escape from it by his death. The only thing she can do is stay by his side, encourage him. Jaeho encountered with severe pains in his head and his fear to left Shinhyung. Fate never come to his way and Shinhyung. But he want to live longer.
แต่ชินยุงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแล้วว่าเธอจะไม่ทิ้งแจโฮในเวลานี้เด็ดขาด เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้อยากตายจริงๆ แต่ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากโรคร้ายนั้น ทำให้เขาอยากตายไปให้พ้นๆ เวลานี้ที่เธอทำได้คืออยู่เคียงข้างเขา ให้กำลังใจเขา แจโฮต้องเผชิญกับอาการทุกข์ทรมานแสนสาหัส ในใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะต้องจากชินยุงไป โชคชะตาไม่เคยเข้าข้างเขากับชินยุงเลย เขายังไม่อยากตาย

Jaeho : I want to live.
แจโฮ – ผมยังไม่อยากตาย

Have We Really Love Part 6

posted at BYJ's Quilt by Hyeon
Thai Version by Ladymoon


Shinhyung- I've lived about 30 years without you... But strange to say, I can't recall the time when you weren't with me.
ชินยุง – ฉันอยู่มาได้ตั้ง 30 ปีโดยไม่มีเธอ แต่มันน่าแปลกที่ฉันกลับนึกภาพเวลาที่เธอไม่ได้อยู่กับฉันไม่ออกเอาซะเลย

Shinhyung and Jaeho missed each other more and more although a lot of trouble. Byungkook(Shinhyung's father) helped through Giljin that Shinhyung could meet Jaeho, consenting their love. Shinhyung' mother and Jinsook also consented their love, clearing their long-standing hatred.
ชินยุงกับแจโฮคิดถึงกันมากเหลือเกินทั้งๆ ที่มีอุปสรรคมากมาย ยุงกุ๊ก พ่อของชินยุงร่วมมือกับคิลจินช่วยให้ชินยุงได้พบกับแจโฮ พวกเขายอมรับแล้วว่าทั้งสองคนรักกันจริงๆ แม้แต่แม่ของชินยุงกับจินซุกก็ยอมรับเช่นกัน พวกเธอยอมละวางความชิงชังที่มีต่อกันมานาน

Shinhyung-On that day, I knew Jaeho loved me. but I didn't know it was the preparation to separate.
ชินยุง – วันนั้นฉันรู้ว่าแจโฮรักฉัน แต่ไม่รู้ว่ามันคือการลาจาก

Although Jaeho was arrested in a police office due to Jangko's entrap, and released, but he attached his house. He despaired and made up his mind to leave from Shinhyung since he wouldn't be able to keep Shjnhyung any more by himself, who was an empty shell. Knowing nothing, Shinhyung was happy to meet Jaeho again with her parents' permission, but Jaeho looked away coolly Shinhyung farewell, saying he loved Hyunsoo, though it wrung his heart to say.
แจโฮถูกจับเพราะตกหลุมพรางของจังโก ถึงจะถูกปล่อยตัวมาแต่บ้านของเขากำลังจะถูกยึด เขาหมดหวังแล้ว เขาจึงตัดสินใจเลิกกับชินยุง เพราะเขาไม่อาจรั้งเธอไว้กับตัวได้อีกต่อไป เขาสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว ชินยุงซึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เธอได้แต่ดีใจที่ได้พบกับแจโฮอีกครั้งด้วยความยินยอมของพ่อแม่ แต่แจโฮกลับเมินหมางอย่างเย็นชา เขาบอกเลิกชินยุง บอกว่าเขารักฮุนซู ทั้งๆ ที่ใจแสนจะรวดร้าว

Jaeho : I absolutely hate you now. The reason? There's no reason. As there was no reason I loved you, there's no reason for this hatred. Forget me, or only you will feel agony Shinhyung : I hope you'll be happy. Although it, I can miss you so much.
แจโฮ – ตอนนี้ผมเกลียดคุณแล้ว เหตุผลน่ะหรือ ไม่มีเหตุผล มันไม่มีเหตุผลที่ผมรักคุณ ไม่มีเหตุผลสำหรับความเกลียดชังเช่นกัน ลืมผมซะ ไม่งั้นคุณนั่นแหละที่ต้องเจ็บปวด

Jaeho : Aunt... what is ....she doing.... now?
แจโฮ - น้าครับ...ตอนนี้เธอจะทำอะไรอยู่ครับ?

Jaeho became engaged to Hyunsoo and felt something wrong in his health because of the deep dizzy. Jaeho doesn't give Hyunsoo his affection even after his engagement.
แจโฮยอมหมั้นกับฮุนซู เขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีบางอย่างผิดปกติ เขารู้สึกตาลายบ่อยขึ้น แจโฮไม่เคยรักฮุนซู

Jaeho : Am I supposed to go along everything you do?
Hyunsoo : I’m sorry, I thought you’ll be happy.
Jaeho : I don’t want to owe you any more than I do already. Don’t spend money this way.
แจโฮ – ฉันต้องทำตามเธอทุกอย่างเลยงั้นหรือ?
ฮุนซู - ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าเธอจะมีความสุข
แจโฮ – ฉันไม่อยากติดหนี้เธอมากไปกว่านี้ อย่าเอาเงินมาผลาญแบบนี้อีก

Although he separated Shinhyung, sometimes he went to Shinhyung's house, or he followed shinhyung when she went out of the house. Shinhyung wanted to leave her as she couldn't forget Jaeho
ต่อให้เลิกรากับชินยุงไปแล้ว แต่บางครั้งเขาก็ยังวนเวียนไปแถวบ้านของเธอ ไม่ก็คอยตามชินยุงไปตอนที่เธอออกจากบ้าน ชินยุงต้องการปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ เธอลืมแจโฮไม่ได้

Shinhyung-I don't want to try.. I wanna leave me as it is... I wanna let me miss him as I miss him... ...don't forget him as I can't forget him ...let me do it... I loved him,,,still love him... I didn't send him but keep in my heart. How can I forget him...I seemed to meet him yesterday , the day before yesterday.
ชินยุง – ฉันไม่อยากพยายามลืมเขา ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ ฉันจะคิดถึงเขาแบบนี้ จะไม่ลืมเขา เพราะฉันลืมเขาไม่ได้ ปล่อยฉันไว้แบบนี้เถอะ ฉันรักเขา ยังรักเขาอยู่ ฉันจะไม่สลัดเขาทิ้งไป แต่จะเก็บเขาไว้ในใจ ฉันจะลืมเขาได้ยังไง มันเหมือนฉันเพิ่งพบเขาเมื่อวานนี้เอง ...

Have We Really Love Part 5

posted at BYJ's Quilt by Hyeon
Thai Version by Ladymoon


Shinhyung - I felt agony so much not to meet you, I love you.
ชินยุง – ฉันเจ็บปวดเหลือเกินที่ไม่ได้เจอเธอ ฉันรักเธอ

Shinhyung came to know that she loved Jaeho sincerely and couldn't get him out of her mind while she separated with Jaeho. She declares her love for Jaeho. They have a happy time although it's short.
ชินยุงรู้ตัวแล้วว่าเธอรักแจโฮจากใจจริงและกำจัดเขาออกไปจากใจไม่ได้ทั้งๆ ที่ออกห่างจากแจโฮแล้ว เธอยอมรับแล้วว่ารักแจโฮ พวกเขามีความสุขด้วยกันถึงแม้มันจะแสนสั้น

Shinhyung : (looking at Jaeho, weeping tears, firmly)Yesterday, I thought hard after listening your message. You asked me 'what do you scare at?' So far, I've scared to have a quarrel with HyunSoo, Giljin, my father, mother when I chose you. But there was something more scared than that. What I can't meet you.... have nothing of you.. deceive myself
ชินยุง – เมื่อวานนี้ฉันคิดหนักเลยหลังจากได้ยินข้อความของเธอ เธอถามฉันว่า “ฉันกลัวอะไร” ฉันกลัวที่ต้องทะเลาะกับฮุนซู กับคิลจิน กับพ่อแม่ของฉัน ถ้าฉันเลือกเธอ แต่มีบางอย่างที่ฉันกลัวมากกว่า กลัวว่าจะไม่ได้พบเธออีก ไม่มีเธออีกต่อไป กลัวที่จะต้องหลอกตัวเอง

Jaeho: When you said you loved me, my greed already satisfied. Nothing lost. I only think what I get you
แจโฮ – เมื่อคุณบอกว่ารักผม ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องสูญเสีย ผมได้คุณมาก็พอแล้ว

Although Shinyung's parents want her to marry Giljin, who can't accept the fact Jaeho is a orphan, they come to have a favor to Jaeho's commanding appearance and invite him to their house. But as Hyeja(Shinhyung's mother) comes to know that the hostess of the cafe 'like a lover', JinSook is Jaeho's aunt, who Hyeja has been a doubt that ByungKook(Shinhyung's father)may be in an immoral relation, Jaeho was turned out . Shinhyung and Jaeho faced a separated crisis again. Shinhyung and Jaeho felt happiness to love each other ever than before, even though Shinhyung's parents are firmly opposed to marriage.
ถึงแม้พ่อแม่ของชินยุงจะอยากให้เธอแต่งงานกับคิลจิน เพราะยอมรับไม่ได้ที่แจโฮเป็นเด็กกำพร้า แต่พวกเขาก็ยอมให้แจโฮมาที่บ้าน แต่เมื่อแม่ของชินยุง แฮจา รู้ว่าเจ้าของร้าน “Like a Lover” จินซุก คือน้าของแจโฮ ซึ่งเป็นคนที่เธอคิดว่ามีอะไรกับสามีของเธอหรือพ่อของชินยุง ยุงกุ๊ก แจโฮจึงไม่ได้รับการต้อนรับอีก ชินยุงกับแจโฮต้องเผชิญกับการถูกขัดขวางอีกครั้ง ชินยุงกับแจโฮยิ่งรู้สึกรักกันมากกว่าเดิม ถึงแม้พ่อแม่ของชินยุงจะคัดค้านการแต่งงานก็ตาม

Shinhyung : You don't have to be hurt by anyone except me, do you?
ชินยุง – เธอห้ามเจ็บปวดเพราะคนอื่นนอกจากฉันนะ

Jaeho: I'm happy with you. I didn't know before, it seems just what I desired is like this. I work hard, my wife cooks rice in the house... Sometimes we have a quarrel , but become reconciled in the night. Our kids who look like me, have good health and mind.... money has saved in the bankbook....a very ordinary life so, I think I am a man of a lot of wants...but not, it's so simple....(playfully a little) Men should have ambitions, right? Nothing attractive? Don't forget to take courage
แจโฮ – ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับคุณ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย ดูเหมือนสิ่งที่ผมปรารถนาก็คือสิ่งนี้ ผมทำงานหนัก มีภรรยาคอยหุงหาอาหารไว้รอที่บ้าน บางครั้งเราอาจทะเลาะกันบ้าง แต่ตกเย็นเราก็คืนดีกัน ลูกๆ ของเราหน้าตาเหมือนผม แข็งแรงดีทั้งกายและใจ เรามีเงินสะสมในธนาคารเพิ่มขึ้น เป็นชีวิตที่แสนจะธรรมดา ผมเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนโลภมาก แต่เปล่าเลย มันง่ายๆ แค่นี้เอง ผู้ชายควรมีความทะเยอทะยานใช่มั้ย ไม่งั้นก็ไม่น่าสนใจน่ะสิ อย่าลืมว่าต้องกล้าหาญเข้าไว้นะ

The auctioneer, - No. 205, Mr. Kang Jae-ho, you are deprived of your auctioneer's license. go out of this action market.
หมายเลข 205 คังแจโฮ ใบอนุญาตของนายถูกถอนแล้ว ออกไปจากตลาดประมูลได้

To change Jaeho's mind, Hyunsu approaches Jaeyoung, Jaeho's sister, and divests Jaeho of his job, exploiting Jinsoo who is son of 'Jinsung marine store' where Jae ho worked. Meanwhile, she makes a plot that Jaeho will come back to her, as she lends money to Jae ho's relatives secretly.
เพื่อจะเปลี่ยนใจแจโฮ ฮุนซูหลอกล่อแจยัง น้องสาวของแจโฮ และหาทางทำให้แจโฮตกงาน โดยหลอกใช้จินซู ซึ่งเป็นลูกชายของเจ้าของตลาดปลาที่แจโฮทำงานอยู่ เธอวางกับดักให้แจโฮกลับมาหาเธอ เธอแอบให้น้องสาวของแจโฮยืมเงินไป

Hyunsoo : Remember. Everything that will happen to you, 'cause I love you. And forgive me for everything
ฮุนซู – จำไว้นะ ทุกอย่างที่จะเกิดกับเธอเป็นเพราะฉันรักเธอ ยกโทษให้ฉันด้วยสำหรับทุกอย่าง

Jaeho : You give me a hope even though I am at a loss. Don't go anywhere even if anything happens, Stay with me.
แจโฮ – คุณให้ความหวังผมในยามที่ผมสิ้นหวัง อย่าไปไหนนะต่อให้มีอะไรเกิดขึ้น ต้องอยู่กับผมนะ

To avoid parents' opposition, Shinhyung hunts for a job in Cheongju city, so Hyeja(Shinhyung's mother) keeps more strict watch on Shinhyung, and confines Shinhyung in the house that she can't meet Jaeho. Jaeho lost self-confidence to keep Shinhyung due to continuous trials. To get over trials with Shinhyung's love, he finds a job, but because of Hyunsoo's continuous hindrance, he fails an employment exam. Jaeho goes into an adventurous partnership with Jangko, a business of crabs cornering and hoarding , as he thinks it is the last chance to bet his everything
เพื่อหลีกหนีปัญหาที่พ่อแม่คัดค้านความสัมพันธ์ของเธอ ชินยุงจึงหางานใหม่ที่เมืองเชิงจู แฮจาจึงจับตามองชินยุงอย่างใกล้ชิด และขังชินยุงเอาไว้ในบ้านเพื่อให้เธอไปพบกับแจโฮไม่ได้ แจโฮเริ่มเสียความมั่นใจที่จะคบหากับชินยุงต่อไป เพื่อความรักที่มีต่อชินยุง แจโฮออกหางานใหม่ แต่ฮุนซูคอยขัดขวางทุกวิถีทาง เขาจึงไปสอบสมัครงานไม่ผ่าน แจโฮยอมเสี่ยงทำธุรกิจร่วมกับจังโก ธุรกิจผิดกฎหมาย เขาคิดว่านี่คือการเดิมพันครั้งสุดท้าย

Jaeho : Aunt, I don't know what happiness is....but I feel comfort.... with her. I am about to be happy. I would like to live with her. aunt, please help me.
แจโฮ – น้าครับ ผมไม่รู้ว่าความสุขคืออะไร แต่ผมรู้สึกสบายใจเวลาที่อยู่กับเธอ ผมน่าจะมีความสุข ผมอยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ น้าครับ ช่วยผมด้วยนะ

Jaeho: This is Jaeho. what are you doing? sleeping? I, I love you so much. but can I really make you happy?
แจโฮ – นี่แจโฮนะ คุณทำอะไรอยู่ นอนหลับแล้วเหรอ ผมรักคุณมากเลยนะ แต่ผมจะทำให้คุณมีความสุขได้จริงๆ น่ะหรือ

Jaeho : Ever one trust, ever one love. It's the faith I've got since I saw you.
แจโฮ – เมื่อเราไว้ใจใครสักคน เราจะไว้ใจเขาตลอดไป เมื่อเรารักใครสักคน เราจะรักเขาตลอดไป นั่นคือสิ่งที่ผมเรียนรู้นับตั้งแต่ได้เจอคุณ

Have We Really Love Part 4

posted at BYJ's Quilt by Hyeon
Thai Version by Ladymoon


Jaeho - I‘m likely to love you.
แจโฮ – ผมคงจะรักคุณเข้าแล้ว

Jaeho confessed his love to Shinhyung as he was jealous of Giljin' love for her. Shinhyung hates Jaeho trying to go into her heart again and again. But she hates herself who can't allow him to her heart. And also hates Jaeho's ambition forward HyunSoo, remaining decision his mind.
แจโฮสารภาพว่าเขารักชินยุง เพราะเขาหึงที่คิลจินรักเธอ ชินยุงเกลียดการที่แจโฮพยายามเข้ามาในหัวใจของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็เกลียดตัวเองที่ยอมรับให้เขาเข้ามาในหัวใจของเธอไม่ได้ และเธอยังเกลียดความใฝ่สูงของแจโฮที่มีต่อฮุนซูอีกด้วย เกลียดที่เขาตัดสินใจแบบนี้

Jaeho ' I, I can give up Hyunsoo, if you can come to love me.'
แจโฮ – ผมเลิกกับฮุนซูก็ได้ ถ้าคุณจะรักผม

As Jaeho confirms Shinhyung's love, he tries to bet his everything on love. Although Jaeho confesses his love, but Shinhyung is still scared at him and his sincerity... and lose what she has. Jaeho tries to turn over Shinhyung's mind but Shinhyung doesn't accept him.
เมื่อแจโฮยืนยันว่าเขารักชินยุง เขายอมแลกทุกอย่างกับความรัก แม้แจโฮจะสารภาพรักออกไป แต่ชินยุงก็ยังกลัว กลัวเขาและความจริงใจของเขา กลัวว่าจะต้องเสียสิ่งที่เธอมีไป แจโฮพยายามเอาชนะใจชินยุงให้ได้ แต่ชินยุงยังไม่ยอมรับเขา

Shinhyung : Hate you. please get you goneness!
Jaeho : Why do you push me out of your heart?
Shinhyung : Then what should I do? Should I accept you as I clearly know you will choose HyunSoo? even I am dull like water, but you shouldn't do like this. Don't you want to do? You are cowarder than me. You don't tell me anything even now.
Jaeho : Professor Lee, am I a coward? I know, I know I am a coward but not. I , I can give up Hyunsoo if you can love me then.
ชินยุง – ฉันเกลียดเธอ ไปให้พ้นนะ
แจโฮ – ทำไมคุณต้องผลักไสผมออกจากใจของคุณด้วย
ชินยุง – งั้นฉันควรทำยังไงล่ะ ฉันควรยอมรับรักเธอ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอจะเลือกฮุนซูงั้นหรือ ต่อให้ฉันซื่อบื้อแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ ใช่มั้ยล่ะ เธอน่ะขี้ขลาดกว่าฉันอีก เธอไม่ยอมพูดแม้แต่ตอนนี้
แจโฮ – อาจารย์ลี ผมขี้ขลาดงั้นหรือ ผมรู้ว่าผมมันขี้ขลาด แต่เปล่าเลย ผมเลิกกับฮุนซูก็ได้ ถ้าคุณจะรักผม

Jaeho: You love me, don't you? please tell me frankly. If you say you love me, I will change my life, believing that. So sorry I've deceived you till now. But I can't help removing my greed. I hates poverty. I don't love Hyunsoo. Only you I love. please tell me, you love me, don't you?
แจโฮ – คุณรักผมใช่มั้ย บอกผมมาตามตรงเถอะ ถ้าคุณบอกว่ารักผม ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เชื่อผมสิ ผมเสียใจที่หลอกลวงคุณมาตลอด แต่ผมเลิกละโมบไม่ได้ ผมเกลียดความจน ผมไม่ได้รักฮุนซู คุณเท่านั้นที่ผมรัก ได้โปรดบอกผมได้มั้ยว่าคุณรักผม

Jaeho, Shinhyung : (Trickling down a drop of tear as closing eyes and kissing to Shinhyung)
แจโฮกับชินยุงหลั่งน้ำตา แล้วแจโฮก็จูบชินยุง

Jaeho - 'Farewell, I won't come to you once again.' He vows that he won't come to her again because of her decisiveness
แจโฮ – ลาก่อน ผมจะไม่มากวนใจคุณอีก
เขาประกาศว่าจะไม่มาพบเธออีกเพราะความใจแข็งของเธอ

Jaeho: (sorrowful view on her, calmed awfully) I thought you couldn't lie. I could, but you could only say the truth. but it's not true. You don't feel anything on me?
Shinhyung: (wiping tears on face, lying harsh) Yeah, I've got confusion. But it was too childish. I could not think of people only for my own emotion.. Let's take it this way. You confused me a little and I confused you a little too.. Let's don't see again. (turning back)
Jaeho: (in sorrow, taking her back, strongly) Are you so sure you won't regret for what you said now?
Shinhyung: (lying) I am sure.
แจโฮ – ผมคิดว่าคุณโกหกไม่เป็น ผมถนัดเรื่องนี้ คุณพูดเป็นแต่ความจริง แต่มันไม่จริงเลย คุณไม่รู้สึกอะไรกับผมเลยหรือ
ชินยุง – ใช่ ฉันแค่สับสนไปเอง แต่มันช่างไร้สาระสิ้นดี ฉันคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเอง คิดว่าแบบนี้แล้วกัน เธอทำให้ฉันสับสนนิดหน่อย ฉันเองก็ทำให้เธอสับสนเหมือนกัน เราอย่าเจอกันอีกเลย
แจโฮ – แน่ใจนะว่าคุณจะไม่เสียใจที่พูดแบบนี้
ชินยุง – ฉันแน่ใจ

Jaeho: (sorrowfully, mad and loud voice) I confused you? Then what was your mind confused by me? Scared to struggle with the people? So you give up even without any trial? You think I'm quite ok? I am not truthful? Yeah, the fact I was once confused by what Hyunsoo has, (tearful) Nobody couldn't put a blame if knows me! (taking her back) But I don't need money or anything any more! I need just you to encourage my life! It's ok for me to work for 24 hours a day with nose-bleeding! then what is this feeling other than a love! You don't love me?! Then what was your feeling guided me here without frustrating! What could be a love other than this!
Shinhyung: (sorrowful but firmly composedly) It's an illusion.
Jaeho : (turning back and opening the door of the car, look at her, strongly) You are so hardhearted. Farewell, I won't come to you once again. (riding on the car)
แจโฮ – ผมทำให้คุณสับสนงั้นหรือ แล้วผมทำให้คุณสับสนเรื่องอะไรล่ะ กลัวที่ต้องสู้กับทุกคนใช่มั้ย คุณจะยอมแพ้ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลองเลยงั้นหรือ คุณคิดว่าผมจะไม่เป็นไรใช่มั้ย เพราะผมไม่ซื่อตรงใช่มั้ย ใช่ เมื่อก่อนผมเคยสับสนเพราะสิ่งที่ฮุนซูมี ไม่มีใครโทษผมหรอกถ้ารู้จักผมดี แต่ผมไม่ต้องการเงินหรืออะไรอีกแล้ว ผมต้องการแค่คุณมาเป็นกำลังใจให้ผม ให้ผมทำงานทั้งวันทั้งคืนจนกระอักเลือดก็ยังได้ ความรู้สึกนี้มันคืออะไรล่ะถ้าไม่ใช่ความรัก คุณไม่รักผมเลยหรือ แล้วความรู้สึกนั้นของคุณคืออะไร ความรู้สึกที่นำพาผมมาจนถึงตรงนี้ มันจะเป็นอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่ความรัก
ชินยุง – มันก็แค่ภาพลวงตา
แจโฮ – คุณใจแข็งเหลือเกิน ลาก่อน ผมจะไม่มากวนใจคุณอีก

Have We Really Love Part 3

posted at BYJ's Quilt by Hyeon
Thai Version by Ladymoon


Jaeho - Would you mind if I hug you?
แจโฮ – ขอผมกอดคุณได้มั้ย

His situation was detected out by Hyunsoo, Jaeho said her good-bye before Hyunsoo, hurting his pride. He feels agony of heart and comes to Shinhyung in spite of himself. Nobody knew when, he begins to feel that he can say everything to warm-hearted Shinhyung. Although he deceives absolutely others and doesn't believe in love, he uncases his real warm heart to naive Shinhyung in spite of himself, which is the thing he never knows. Jaeho takes her to his house where wanted to hide everyone, and declares he wants to depend on her
ฐานะของเขาถูกฮุนซูล่วงรู้ เขาจึงชิงบอกลาฮุนซูก่อนที่เธอจะย่ำยีศักดิ์ศรีของเขา เขารู้สึกเจ็บปวดและไปหาชินยุงโดยไม่รู้ตัว ไม่มีใครรู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มรู้สึกว่าสามารถพูดคุยทุกเรื่องกับชินยุงผู้มีหัวใจอันอบอุ่นได้ ถึงแม้เขาจะหลอกลวงคนอื่น และไม่เคยเชื่อในความรัก แต่เขากลับเผยหัวใจอันอบอุ่นให้ชินยุงที่แสนซื่อรับรู้โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย แจโฮพาเธอไปที่บ้านของเขา บ้านที่เขาคอยปกปิดจากทุกคน เขาแสดงชัดเจนว่าต้องการยึดเธอเป็นที่พึ่ง

Shinhyung : You've missed me? I don't want to see you.
ชินยุง – เธอคิดถึงฉันงั้นหรือ แต่ฉันไม่อยากเจอเธอ

Although Shinhyung thinks Jaeho is making a cat's paw of her for the sake of Hyunsoo's jealousy, she becomes fond of Jaeho. So, she feels dislike to herself and avoids him on purpose. Finally, it becomes the chance, however, to confirm love about Shinhyung, and that he never knew. Jaeho loses his head as Shinhyung turn cold, goes to her house recklessly and declares his mind.But Shinhyung can't take in his mind.
ถึงชินยุงจะคิดว่าแจโฮมาตอแยเธอเพื่อยั่วให้ฮุนซูหึง แต่เธอก็ยังชอบแจโฮ เธอรู้สึกเกลียดตัวเองและเจตนาหลบหน้าเขา ในที่สุดก็ถึงเวลาตอกย้ำความแน่ใจสำหรับความรักที่เขามีต่อชินยุง และนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน แจโฮแทบคลั่งเมื่อชินยุงเย็นชาใส่เขา เขาวนเวียนไปที่บ้านของเธอและประกาศความในใจของเขา แต่ชินยุงไม่ยอมรับรักเขา

Shinhyung : You make little of me? So far, I've believed as you showed and said to me
Jaeho : So what?
Shinhyung : Now I don't believe you
ชินยุง – เธอเห็นฉันเป็นยังไง เมื่อก่อนฉันเคยเชื่อสิ่งที่เธอแสดงและพูดกับฉัน
แจโฮ – แล้วไงครับ
ชินยุง – ตอนนี้ฉันไม่เชื่อเธออีกแล้ว

Jaeho : I don't know what I did wrong
Shinhyung : You dare to compare Hyunsoo with me? You boldly?
แจโฮ – ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิด
ชินยุง – เธอกล้าดียังไงที่เอาฮุนซูมาเปรียบเทียบกับฉัน เธอดีขนาดนั้นเลยหรือ

Jaeho: Professor Lee, I've missed you...
Shinhyung : You've missed me? I don't want to see you
Jaeho : Please, talk with me. Let's talk what you misunderstood.
Shinhyung : Nothing misunderstands.
Jaeho : Then, what made you say nothing to me? Why do you keep away from me? We are friends, aren't we?
Shinhyung : Why am I your friend? Whether I misunderstand or not, is there any concern about you?
Jaeho : Professor Lee!
Shinhyung : Does Hyunsoo know you meet me now? Are you scared of her? You feel scary, don't you? Then, don't do that again.
แจโฮ – อาจารย์ลี ผมคิดถึงคุณ
ชินยุง – เธอคิดถึงฉันงั้นหรือ แต่ฉันไม่อยากเจอเธอ
แจโฮ – ได้โปรดพูดกับผม บอกผมมาว่าคุณเข้าใจผิดอะไร
ชินยุง – ไม่มีการเข้าใจผิดอะไรทั้งนั้น
แจโฮ – แล้วทำไมคุณถึงไม่ยอมพูดกับผมเลย ทำไมถึงต้องคอยหลบหน้าผม เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ
ชินยุง – ทำไมฉันต้องเป็นเพื่อนกับเธอด้วย ไม่ว่าฉันจะเข้าใจผิดหรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
แจโฮ – อาจารย์ลี
ชินยุง – ฮุนซูรู้หรือเปล่าว่าเธอมาหาฉัน ไม่กลัวหรือไง รู้สึกกลัวใช่มั้ยล่ะ งั้นก็อย่าทำแบบนี้อีก

Shinhyung - Why do you say such a thing to me?
Jaeho - I don't know
Shinhyung - Why do you say to me like this?
Jaeho - I don't know...
ชินยุง – ทำไมถึงได้พูดอะไรแบบนี้กับฉัน
แจโฮ – ผมก็ไม่รู้
ชินยุง – ทำไมถึงมาพูดกับฉันแบบนี้
แจโฮ – ผมไม่รู้

That time, Jaeho is undergoing much difficulty.
He is forced to hand over his commecial rights for crab to Janggo, which is his everithing but his friend, Sukgu made a mistake about it. His younger sister, Jaeyoung loves Sukgu. She only thinks of Sukgu and bears a grudge against her older brother. Jaeho has believed money, Jaeyoung and aunt(his mother's younger sister) in the world. But now, he feels a stab in the back about them...That time, as he feels despair, he goes to Shinhyung in spite of himself. And he confesses his painful heart to Shinhyung.
ในตอนนั้นแจโฮกำลังตกที่นั่งลำบาก เขาจำใจต้องยกสิทธิ์การค้าในเขตพื้นที่ของเขาให้กับจังโก มันเกิดขึ้นเพราะซุกกู เพื่อนรักของเขานั่นเอง น้องสาวของเขา แจยัง เธอรักซุกกู คิดถึงแต่ซุกกู แล้วมาอาละวาดใส่พี่ชายของเธอเอง แจโฮผู้ที่ในโลกนี้เขารักแต่เงิน แจยัง และน้าสาวของเขาเท่านั้น ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนถูกแทงข้างหลัง ในตอนนั้นเขารู้สึกอับจนหนทาง เขาจึงไปหาชินยุงโดยไม่รู้ตัว เขาระบายความในใจอันเจ็บปวดให้ชินยุงฟัง

Shinhyung - Why do you say to me like this?
Jaeho - (thinking and stand... looking at Shinhyung) I wanna say to you
Shinhyung - (feeling agony of heart) Wh, Why?
Jaeho - (hanging his head and stand... looking at Shinhyung and running tears, looking at Shinhyung), I... don't know
ชินยุง – ทำไมเธอถึงมาเล่าเรื่องแบบนี้
แจโฮ – (ได้แต่จ้องมองชินยุง) ผมอยากเล่าให้คุณฟัง
ชินยุง – ทำไมล่ะ
แจโฮ – (มองชินยุงน้ำตาไหลริน) ผมก็ไม่รู้

Shinhyung feels a kind of pity to herself that thinks of Hyunsoo and can't take in his love. She tries to hold back tears. But her tears are running down, which already know agony of love.
ชินยุงรู้สึกสมเพชตัวเองเมื่อนึกถึงฮุนซูและไม่อาจรับความรักของเขาได้ เธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่มันไม่ยอมหยุดไหล มันคือความเจ็บปวดจากความรัก

Shinhyung - (and humming uselessly... but she can't help shed tears. (clenching her teeth and holding back tears, purposely looking bright) Come home and eat supper... Mixing rice and kimchi with hot pepper sauce, It'll be delicious. (and swallowing tears) My legs are painful. (and sitting down plump)Tears may run...(and taking out a handkerchief... covering her mouth with a handkerchief drying tears... clenching her teeth and holding back tears)
ชินยุง – (พยายามฮัมเพลงไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ห้ามน้ำตาไว้ไม่ได้ เธอพยายามแกล้งทำท่าทางเบิกบาน) กลับบ้านไปหาอะไรกินดีกว่า ข้าวผสมกิมจิกับซอสเผ็ดๆ ต้องอร่อยแน่เลย (เธอกล้ำกลืนน้ำตา) ขาของฉันเจ็บจัง (เธอทรุดตัวลง) น้ำตาก็ไหลด้วย (เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากและพยายามกล้ำกลืนน้ำตาเอาไว้)

Have We Really Love Part 2

posted at BYJ's Quilt by Hyeon
Thai Version by Ladymoon



Jaeho - If it is a swindle, I'll play false with you till you will love me. Absolutely I'll do that.
แจโฮ – ถ้านี่คือกลลวง ฉันจะตบตาเธอจนกว่าเธอจะรักฉัน ฉันจะทำแบบนั้นแน่ๆ

Hyunsoo and Jaeho knew that... Hyunsoo knew the fact that Jaeho liked her background, but she didn't like that. Jaeho knew such a mind, made approaches to Hyunsoo more positively.
ฮุนซูกับแจโฮต่างรู้ดี ฮุนซูรู้ว่าความจริงแจโฮชอบเธอที่ฐานะ ถึงเธอไม่ชอบแบบนั้น แต่แจโฮรู้ใจเธอ เขาเข้ามาหาฮุนซูอย่างไม่ทันให้รู้ตัว

Hyunsoo - He is a pain in the neck. But I like him although he is.
ฮุนซู – เขาเป็นตัวน่ารำคาญ แต่ฉันก็ชอบที่เขาเป็นแบบนั้น

Jaeho wanted to gain in her sight. He offered Hyunsoo maximum service. He showed self-confidence, ambition, and manly attraction to her. Hyunsoo felt, however, a kind of a theatrical action from Jaeho's affectation. Hyunsoo learned intuitively, Jaeho likes her background. But, she didn't push him from bottom of her heart. Shinhyung found out he approached Hyunsoo on purpose and made a cat's paw of her at their relation. Though his numerous defects in addition to his ill-manner, she liked him in spite of herself. His self-mocking tone at times or defiance... Shinhyung's heart became full of mysterious feeling... She came to fall in silly love. She asked to herself the reason she loved him, but didn't know the answer.
แจโฮต้องการอยู่ในสายตาของเธอ เขาเสนอตัวบริการฮุนซูเต็มที่ เขาแสดงออกถึงความมั่นใจในตัวเอง ความทะเยอทะยาน และความเป็นชายชาตรี แต่ฮุนซูก็ยังรู้สึกได้ถึงการกระทำที่เสแสร้งจากความรักที่แจโฮแสดงออกมา ฮุนซูรับรู้ได้โดยสัญชาติญาณว่าแจโฮชอบเธอที่ฐานะ แต่เธอก็ไม่ยอมผลักไสเขาออกไปจากใจ ชินยุงพบว่าเขาเจตนาเข้ามาหาฮุนซู และแกล้งยั่วเธอเล่น แต่ถึงเขาจะทำตัวเลวร้ายแค่ไหน เธอก็ยังชอบเขา น้ำเสียงเย้ยหยันหรือดื้อดึงของเขา ทำให้ใจของชินยุงเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอกำลังตกหลุมรักอย่างงมงาย เธอถามหาเหตุผลกับตัวเองว่าทำไมถึงรักเขา แต่ก็ไม่พบคำตอบ

Shinhyung - I'm afraid... Jaeho... he may suffer for Hyunsoo.
ชินยุง – ฉันกลัวว่าแจโฮ...เขาอาจต้องทุกข์ใจเพราะฮุนซู

One day, Shinhyung found his phone number from a college register and called him. But, that was a fishery broker's office, not his house. She went there and saw Jaeho joined an auction. There was not the very impertinent student who titivated and was confident in himself. From his true face that shouted out, sweated and was full of joy with a penny. Shinhyung was being easily fascinated by Jaeho. But, She could never say her love to anyone. Every night, she heard about Jaeho from Hyunsoo. Everything was false... Shinhyung watched Hyunsu was falling love in Jaeho little by little. She felt an agony of heart 'cause Hyunsu was different from her reason.
วันหนึ่ง ชินยุงพบเบอร์โทรศัพท์ของเขาในใบลงทะเบียนนักศึกษาและโทรไปหาเขา แต่นั่นกลับเป็นตลาดขายปลา ไม่ใช่บ้านของเขา เธอจึงไปที่นั่นและเห็นแจโฮกำลังเข้าร่วมการประมูล ไม่เหลือคราบนักศึกษาปากกล้าคนนั้น ที่แต่งตัวหรูหราและมั่นใจในตัวเองสุดๆ ใบหน้าที่แท้จริงของเขาเปิดเผยออกมา ถึงจะเหงื่อเต็มตัวแต่ก็เต็มไปด้วยความสุขที่หาเงินได้ ชินยุงตกหลุมรักแจโฮอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เธอไม่เคยเอ่ยถึงความรักนี้กับใคร ทุกคืนเธอจะได้ยินแต่เรื่องแจโฮจากปากของฮุนซู ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องโกหก ชินยุงเฝ้ามองฮุนซูถลำรักแจโฮทีละนิดๆ เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ เพราะความรักของฮุนซูแตกต่างจากเธอ

Shinhyung : I saw he was popping a vein with a penny at the salesplace. Maybe Jaeho told me the true, oh yes, I'm sure! His self-confidence seemes to be a self-accusation, doesn't it? Hyunsoo said she didn't like the man who didn't match her condition. Supposing he was deserted by Hyunsu, what would happen? Then how should I do if Jaeho will get a wound from Hyunsoo? I'm afraid... Jaeho... he may suffer for Hyunsoo.

Giljin : Shinhyung's heart is going toward Jaeho... I feel jealous of him .

ชินยุง - ฉันเห็นเขาอาบเหงื่อต่างน้ำเพื่อแลกเงินในตลาดแห่งนั้น บางทีแจโฮคงพูดความจริงกับฉัน ใช่แล้ว ฉันแน่ใจ ความมั่นใจของเขาอาจเป็นเพียงการปิดบังตัวเองเท่านั้น ฮุนซูบอกว่าเธอไม่ชอบผู้ชายที่ไม่ตรงตามข้อแม้ของเธอ สมมติว่าเขาถูกฮุนซูทิ้งล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันควรจะทำยังไงดีถ้าแจโฮต้องเจ็บปวดเพราะฮุนซู ฉันกลัวว่าแจโฮ...เขาอาจต้องทุกข์ใจเพราะฮุนซู

คิลจิน – ในใจของชินยุงพะวงแต่เรื่องแจโฮ ผมรู้สึกอิจฉาเขาเหลือเกิน

Lyric : For My Love [Track 1]

Lyric from "Have We Really Love"

Source : hotelier2002.com

Thai Version : Ladymoon

For my love [Track 1]

No one can replace …

from that day onwards …

Gradually, time place those sorrows

into part of my life

In those painful days of my life,

I almost gave up several times

I still fell in love with you.
ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้...

จากวันนั้นเป็นต้นมา
วันเวลาค่อยๆ เติมความเศร้า

ให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉัน
ในวันที่แสนเจ็บปวด

ฉันเกือบยอมแพ้หลายครั้ง
แต่ฉันยังคงรักเธออยู่

Are you afraid?

Because my wants may have hurt you

But I still want to tell you …

You are my only moral support now

In those painful days of my life,

I almost gave up several times

I still fell in love with you.
เธอกลัวหรือเปล่า

เพราะความปรารถนาของฉัน

อาจทำร้ายเธอ
แต่ฉันยังคงอยากบอกเธอ...

เธอคือกำลังใจเดียวของฉัน
ในวันที่แสนเจ็บปวด

ฉันเกือบยอมแพ้หลายครั้ง
แต่ฉันยังคงรักเธออยู่

Are you afraid?

Because my wants may have hurt you

But I still want to tell you …

You are my only moral support now

No matter when,

how tired or how painful …

I am still deeply in love with you …

Even when I lose everything

I know I still have … you

who is in love with me.
เธอกลัวหรือเปล่า

เพราะความปรารถนาของฉัน

อาจทำร้ายเธอ
แต่ฉันยังคงอยากบอกเธอ...

เธอคือกำลังใจเดียวของฉัน
ไม่ว่าเมื่อไหร่

จะเหน็ดเหนื่อยหรือเจ็บปวดเพียงใด
ฉันยังคงรักเธอไม่เสื่อมคลาย
ต่อให้ฉันต้องหมดสิ้นทุกสิ่ง
ฉันรู้ดีว่า...

เธอยังคงเป็นคนที่ฉันรัก